O Winnicot λέει ότι “τραύμα μπορεί να είναι ότι τίποτα δεν συμβαίνει όταν κάτι θα έπρεπε να είχε συμβεί”.

Η λέξη τραύμα για τον καθένα μας έχει διαφορετική έννοια και είναι λογικό αφού το τραύμα είναι αυτό που μας πληγώνει ψυχικά, σωματικά, συναισθηματικά και ο καθένας μας έχει βιώσει διαφορετικές εμπειρίες.

Συνήθως όμως το πιο δύσκολο τραύμα είναι αυτό που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει. Ένας ενήλικας που στην παιδική του ηλικία οι γονείς του χώρισαν, ή έχασε κάποιον γονιό, ή έχει υποστεί σωματική κακοποίηση έχει επίγνωση του τραύματός του γιατί τα τραύματα του είναι και «κοινωνικά αναγνωρισμένα» με την έννοια ότι όλοι συμφωνούν ότι οι παραπάνω καταστάσεις τραυματίζουν το παιδί. Όμως ένας ενήλικας που στην παιδική του ηλικία μεγάλωσε με γονείς που ήταν συναισθηματικά απόντες, είτε ελεγκτικοί είτε κακοποιητικά φροντιστικοί νιώθει ότι δεν έχει το δικαίωμα να λέει ότι έχει τραυματιστεί και ακόμα και στην θεραπεία θα το φέρει με ενοχές.

Ο στόχος της θεραπείας δεν είναι να κατηγορήσει την οικογένεια ή τους σημαντικούς άλλους, εξάλλου τα περισσότερα και χειρότερα λάθη δεν γίνονται σκόπιμα, για αυτό και δεν αρκεί μόνο η αγάπη για να μεγαλώσεις ένα παιδί.

Μια πολύ συνηθισμένη απορία είναι αν τα τραύματα επουλώνονται..; ανάλογα τι εννοεί κανείς επούλωση. Το να αναγνωρίσει κάποιος ότι έχει κακοποιηθεί σωματικά και ότι ήταν αναμενόμενο εφόσον ο πατέρας του ήταν άνεργος, αλκοολικός και είχε προβλήματα δεν επουλώνει το τραύμα συναισθηματικά αλλά λογικά. Μια λογική αντιμετώπιση μπορεί να φέρει ξανά αυτό το άτομο σε αντίστοιχη κατάσταση και να κακοποιηθεί ξανά από κάποιον άλλον που θα τον δικαιολογήσει γιατί είχε προβλήματα. Τα τραύματα αντιμετωπίζονται μόνο αν δουλευτούν συναισθηματικά και μέσα απο την θεραπευτική σχέση.

Το παιδί τραύμα

Το παιδί τραύμα θα σε δαγκώσει.
Το παιδί τραύμα θα γίνει ένα πλάσμα τρομερό
Και θα σε δαγκώσει εκεί που στέκεσαι.

Το παιδί τραύμα θα βγάλει μια πέτσα
Πάνω στην πληγή που του έδωσες
-ή που δεν έδωσες, γιατί το τραύμα
δεν είναι δώρο, ένα δώρο είναι ελεύθερα
αποδεκτό, και το παιδί δεν είχε άλλη επιλογή.

Θα βγάλει μια πέτσα πάνω στην πληγή,
Το κρυμμένο τραύμα, το τραύμα κειμήλιο
Που ξεσφήνωσες από σένα σα να ήταν σφαίρα
Και το φύτεψες στο κρέας του-
Πέτσα τομάρι δέρμα γδαρμένο
Πέτσα καμένη,
Και σουβλερό δόντι ψαριού
Σαν στραβό δόντι μωρού-
Θα σε δαγκώσει

Και θα σε πιάσει ένα κλάμα άθλιο
Όπως συνηθίζεις
Και θα παλέψεις
Γιατί θα βγάλεις την πάλη έξω απ’ το κουτί
Με την ετικέτα “fights” όπου φυλούσες τις μάχες
Για επείγουσες ανάγκες, και αυτή είναι μια από αυτές
Και το πληγωμένο παιδί θα χάσει τον αγώνα
Και θα τρικλίζει στα προάστια και θα προκαλέσει
Πανικό στα φαρμακεία και κοσμοχαλασιά
Στα μπάρμπεκιου
Και θα λένε «βοήθεια βοήθεια ένα τέρας»
Και θα μπει στις ειδήσεις
Και θα κυνηγηθεί
Με σκυλιά, και θ’ αφήσει ένα ίχνος
Από μαλλιά, γούνα, δέρμα και δόντια γάλακτος και δάκρυα
Εκεί που κόπηκε
Από σπασμένο γυαλί
Και θα κρύβεται σε υπονόμους
Σε αποθήκες εργαλείων, κάτω από θάμνους
Γλείφοντας τις πληγές του, το θυμό του,
Το θυμό που του έδωσες
Και θα συρθεί μέχρι το φρεάτιο

Στη λιμνούλα, στο ρέμα, στη δεξαμενή
Γιατί διψάει
Γιατί είναι ένα τέρας
Που η θυμωμένη δίψα του
Μοιάζει με αγκάθια που το σκεπάζουν
Και τα σκυλιά και οι κυνηγοί θα το βρουν
Και θα σταθεί στην όχθη
Και θα ουρλιάξει για τις αδικίες
Και θα το ξεσκίσουν
Και θα φάνε την καρδιά του
Και όλοι θα χειροκροτούν
«Δόξα τω Θεώ τέλειωσε κι αυτό!»

Και το αίμα του θα κυλήσει μέσα στο νερό
Και θα το πίνεις κάθε μέρα.

ένα ποίημα της Margaret Atwood