Οι εξελίξεις τις τελευταίες εβδομάδες τρέχουν καθώς νέα μέτρα συνεχώς ανακοινώνονται, οι ελληνικές οικογένειες αντιμετωπίζουν πλέον σοβαρά προβλήματα αφού τους μειώνονται οι μισθοί, καραδοκούν απολύσεις, τα παιδιά στα σχολεία δεν έχουν βιβλία, το σύστημα υγείας συνεχώς συρρικνώνεται, και νέες εισφορές μας χτυπούν καθημερινά την πόρτα. Τα προβλήματα δεν επηρεάζουν μόνου τους γονείς, επηρεάζουν και τα παιδιά που νιώθουν ότι στις πανελλαδικές θα πρέπει να πετύχουν βλέποντας τους γονείς τους να θυσιάζονται για να καλύψουν τα φροντιστήρια αλλά και όλη αυτή η αστάθεια δημιουργεί ένα κλίμα αβεβαιότητας τόσο μέσα στην οικογένεια όσο ακόμα και μέσα στα σχολεία. Η ξαφνική απόλυση του πατέρα, το οικονομικό στένεμα και τα προβλήματα που βιώνουν τα παιδιά μπορούν πολύ εύκολα να επηρεάσουν την ψυχική τους υγεία και την επίδοσή τους στο σχολείο.  Τα νεύρα, το άγχος και η απόγνωση πλήττουν μικρούς και μεγάλους. Οι φοιτητές ζουν ένα αδιέξοδο, όπου θέλουν να εξεγερθούν με κατάληψη αλλά η αναβολή των μαθημάτων σημαίνει και αναβολή των σπουδών και περισσότερα έξοδα.

Παρακολουθώντας τα γεγονότα αλλά και ζώντας στην καθημερινότητα, με θλίψη αντιλαμβάνομαι τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει η ψυχική υγεία όλων μας. Νεύρα τεντωμένα, άγχος, αποτυχίες, απολύσεις, αδιέξοδα, προβλήματα στον ύπνο, κακή διατροφή, κακή διάθεση, απαισιοδοξία, καυγάδες έχουν γίνει πλέον η καθημερινότητά μας. Πόσο όμως αντέχει η καρδιά μας και ο οργανισμός μας..;

Οι Έλληνες είμαστε πλέον ένας σκυθρωπός λαός, νευρικός απαισιόδοξος με υψηλά ποσοστά αυτοκτονιών, αγχωδών διαταραχών και καταθλιπτικών συμπτωμάτων.

Και ενώ μέχρι τώρα υπήρχε απλά οικονομική κρίση, σιγά σιγά αρχίζει να υπάρχει πρόβλημα επιβίωσης αφού η μεσαία τάξη τείνει να εξαλειφθεί αλλά προβλήματα παρουσιάζονται και στην υγεία των πολιτών λόγω του τεταμένου στρες. Ο οργανισμός μας δεν έχει απλά να αντιμετωπίσει έναν μόνο κίνδυνο ή μια απειλή, αλλά μια συνεχιζόμενη στρεσογόνο κατάσταση. Σε μια αποτυχία ο άνθρωπος στρεσάρεται, στεναχωριέται, αποδέχεται, επαναπροσδιορίζει και ξανασηκώνεται στα πόδια του. Η παρούσα όμως κατάσταση δεν έχει σαφή λήξη αφού συνεχώς προστίθενται προβλήματα και μπροστά υπάρχει αδιέξοδο. Η έλλειψη ελπίδας, λύσεων, η καθολικότητα της κατάστασης αλλά και το μακροχρόνιο δημιουργούν προβλήματα στην υγεία. Το άγχος σε ένα βαθμό είναι φυσιολογικό και δημιουργικό, από ένα σημείο και μετά όμως το περισσότερο άγχος παύει να είναι λειτουργικό και παραγωγικό ενώ η μόνιμη κατάσταση στρες βάζει την υγεία σε κίνδυνο καθώς το ανοσοποιητικό εξαντλείται, ο οργανισμός δεν αντέχει να είναι σε κατάσταση alert και δεν έχει την ευκαιρία να επανακάμψει, με κίνδυνο την εμφάνιση σοβαρών προβλημάτων υγείας.

Η ψυχική υγεία φαίνεται να εντάσσεται και πάλι στα είδη πολυτελείας όπως και η θεραπεία. Πολλοί δεν δίνουν σημασία στα συμπτώματα των δικών τους ανθρώπων ή και του ίδιου τους του εαυτού, θεωρούν ότι τα φάρμακα είναι η φθηνή και εύκολη λύση. Η πρόληψη όμως είναι μέρος μιας κοινωνίας και μιας οικογένειας που είναι υγιής. Σε μια τέτοια εποχή λοιπόν οι προτεραιότητες χρειάζονται επαναπροσδιορισμό γιατί προτεραιότητα της επιβίωσης είναι η τροφή και η σωματική και ψυχική υγεία. Πρόσφατα διάβασα μια είδηση για έναν νεαρό που αυτοκτόνησε ο οποίος ήταν άνεργος και με γονείς χωρισμένους αλλά οι δικοί του δεν θεωρούσαν ότι είχε τόσο σοβαρά προβλήματα απλά ήταν λίγο μελαγχολικός, γεγονός που δείχνει πόσο αδιάφοροι έχουμε γίνει για την ψυχική υγεία, του φίλου, του παιδιού και του συντρόφου μας όχι μόνο αδιάφοροι αλλά πιστεύουμε ότι τα ξέρουμε όλα και δεν χρειάζεται να πηγαίνουμε σε ειδικούς, γιατρούς ή ψυχοθεραπευτές.

Επομένως μην αδιαφορείς για τα συμπτώματα που σου δείχνει ο εαυτός σου ή ο συνάνθρωπός σου, μην αφήνεις το πρόβλημα να διογκώνεται και να κοχλάζει ενώ εσύ θεωρείς ότι το αντιμετώπισες ή δεν είναι κάτι σοβαρό, μίλα σε έναν ειδικό..

Η Ελλάδα έχει γίνει πρωταθλήτρια αυτοκτονιών τον τελευταίο καιρό, και όπως χαρακτηριστικά δηλώνει για τις αυτοκτονίες στην Κρήτη ο δήμαρχος των Ανωγείων «Υπάρχει κόσμος που κλείνει το πρόβλημα μέσα του. Δεν το μοιράζεται για να μη στιγματιστεί. Αυτό τον τρώει ώσπου κάποια στιγμή σκάει», εξηγεί ο κ. Κεφαλογιάννης.