Όταν λέμε φαντασιώσεις ή φαντασίωση οι περισσότεροι αυθόρμητα σκεφτόμαστε τις σεξουαλικές φαντασιώσεις, όμως δεν είναι μόνο αυτές.

Η φαντασίωση είναι μια εικόνα που το μυαλό μας έχει ανάγκη να δημιουργήσει και μπορεί να είναι τόσο έντονη ώστε να ενεργοποιεί όλες μας τις αισθήσεις, ή χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις μας η φαντασίωση μπορεί να γίνει τόσο έντονη όσο μια εμπειρία.  Η φαντασίωση μπορεί να έχει οποιοδήποτε περιεχόμενο αλλά και θετική ή αρνητική χροιά, μπορεί να είναι σεξουαλική φαντασίωση, φαντασίωση σχέσης, φιλίας με ένα άλλο άτομο, φαντασίωση φίλου όπως κάνουν τα μικρά παιδιά, φαντασίωση επιτυχίας ή αποτυχίας, αλλά και φαντασίωση ότι κάνουμε κακό σε κάποιον.

Το ότι φαντασιωνόμαστε κάτι δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μπορεί να συμβεί πραγματικά. Συχνά στην θεραπεία συναντάμε φαντασιώσεις θεραπευόμενων ότι κάνουν κακό σε κάποιον με τον οποίο έχουν θυμό ή ότι κάποιος παθαίνει κακό.

Η φαντασίωση είναι μια άμυνα που και πάλι ανάλογα με το πόσο την χρησιμοποιεί κανείς μπορεί να είναι μια άμυνα λυτρωτική, δημιουργική ή και δυσλειτουργική όπως όλες οι άμυνες.

Φαντασιώσεις έχουμε από παιδιά, όπως και το οιδιπόδειο είναι μια φαντασίωση ένωσης της κόρης με τον πατέρα. Η φαντασίωση είναι η ανάγκη του μυαλού μας και του συναισθήματος μας να δημιουργήσει είτε κάτι όμορφο προκειμένου να ξεφύγει από το πραγματικό, αλλά πολλές φορές φαντασιωνόμαστε και λόγω έντονων συναισθημάτων ή αναγκών, ο έντονος θυμός που δεν μπορεί να εκφραστεί απέναντι στον φροντιστή-κακοποιητή γονέα μπορεί να γίνει φαντασίωση βιαιότητας απέναντι του. Φαντασιώσεις χρησιμοποιούμε και στο σεξ και είναι χρήσιμες αν συμβάλλουν στην απόλαυση μας αλλά στην πραγματικότητα. Το να ζει κανείς μόνιμα σε μια φαντασίωση είναι μάλλον δυσλειτουργικό. Κάποιες συγκεκριμένες διαταραχές όπως η σχιζοειδής διαταραχή προσωπικότητας, η ναρκισσιστική και άλλες, έχουν την τάση να ζουν περισσότερο στην φαντασίωση τους παρά πραγματικά μέσα στις σχέσεις. Αντίστοιχα η οριακή διαταραχή προσωπικότητας βιώνει φαντασιώσεις εγκατάλειψης. Έτσι λοιπόν οι φαντασιώσεις πέρα από σεξουαλικό καρύκευμα, μπορεί να είναι και μέσω αναβίωσης τραυματικών εμπειριών του παρελθόντος ή και φόβων όπως φαντασιώσεις αποτυχίας, εγκατάλειψης, απόρριψης.