Η Mαρτυρία της Έρης για τη Nευρική Aνορεξία

Όλοι νομίζουν ότι ξεκίνησε με μια δίαιτα.

Όλοι το θεώρησαν ένα καπρίτσιο που παρατράβηξε, μια παράλογη εμμονή, φταίξιμο του χαρακτήρα μου.

Συνέχεια σχόλια του τύπου: “Πώς κατάντησες έτσι Έρη;” από γονείς και συγγενείς…

Tο μπερδευτικό “μοντελάκι έγινες αλλά φτάνει πια κοπέλα μου, να τρως” άλλοι…

“Πώς διατηρείσαι τόσο αδύνατη;” οι φίλες μου…

“Πρέπει να πάρεις” κάτι γνωστοί….

Και στο μέσο όλων αυτών των παρακλήσεων, απαιτήσεων και απόψεων, ένα κορίτσι που κάποτε είχε κατακριθεί για το βάρος του, είχε συνδέσει το φαγητό με την ενοχή και μισούσε – πάντα, μα πάντα – το σώμα του. Που ακόμη δεν έβλεπε στον καθρέφτη κάποια πολύ αδύνατη. Που πίστευε πως άξιζε μόνο στα μαθήματα, στη διανόηση, άλλα ως εκεί. Αγόρι και σεξ; Όχι για εκείνη. Ρούχα, περιποίηση, θηλυκότητα; Σίγα μη χαραμιστεί για την Έρη! Συναισθηματισμοί και εγγύτητα; Μπλιαχ! Αδυναμίες! Μια άριστη μαθήτρια, με γονείς που τη λατρεύουν, κοινωνική ως ένα βαθμό αλλά ποτέ αρκετά τολμηρή για κάτι νέο. Που πάντα συγκρινόταν με τους άλλους, εκείνους που θεωρούσε “τον μέσο όρο”, ενώ στην πραγματικότητα ζήλευε και αποζητούσε λίγη από τη μετριότητά τους. Το δικαίωμα “να είσαι, να υπάρχεις”. Απλά αυτό.

“Πότε ακριβώς θα είμαι αρκετά καλή για εσάς;” σκεφτόμουν. Και δεν ήταν το μόνο.

Ατελείωτες ώρες έχουν ξοδευτεί από την ζωή μου τον τελευταίο περίπου χρόνο που πάσχω από νευρική ανορεξία, στο να προγραμματίζω το διατροφικό πλάνο της επομένης. Στο να ψάχνω σε 100 διαφορετικούς θερμιδομετρητές πόσο θα μου κοστίσει ένα στήθος κοτόπουλου. Στο να ζυγίζομαι και να νιώθω την αυτοπεποίθηση στα ύψη – ή στα τάρταρα. Στο να τρώω ελάχιστα όταν την προηγούμενη – ενοχικά πάντα – έχω φάει εκείνο το γλυκό και τους ξηρούς καρπούς.

Και όλο αυτό να μην τελειώνει. ΠΟΤΕ. Ο φαύλος κύκλος σε μια ατελέσφορη επανάληψη που μου ρουφάει την ψυχή, την διάθεση, τη ΖΩΗ. Η ευτυχία που πίστευα πως είχα στο τσεπάκι όντας πλέον στο small, να μην έρχεται. Στον καθρέφτη μια ξένη, που ταυτόχρονα αγαπώ και μισώ. Στέρνο, ώμοι και χέρια κοκαλωμένα, οστά της λεκάνης που ψηλαφώ κάθε πρωί για να δω αν πετάνε αρκετά. Πόση αγαλλίαση – άλλη μια μέρα αδύνατη. Με τι κόστος;

Καιρός χαμένος. Απόλαυση μηδέν. Αποξένωση. Καυγάδες με γονείς. Σχόλια για το πόσο αδύνατη είμαι, που από τη μία με κάνουν να χαίρομαι – και από την άλλη να φοβάμαι. Υπεραπασχόληση με το φαγητό και τη μαγειρική. Ζαλάδες, αρρυθμίες, κόπωση, πόνος στα κόκαλα. Περίοδος κομμένη. Ρούχα που δεν αποκαλύπτουν πολλά. Έρωτας; Σεξουαλικότητα; Όχι στο μενού. Υπέρ-ανάλυση των πάντων και ενοχές; Καθημερινά. Συνέχεια. Με το κιλό.

Μια σχεδόν μη – γυναίκα. Ένα μικρό κοριτσάκι που θέλει να το αφήσουν ελεύθερο. Ή μήπως τελικά θέλει όλοι να ασχοληθούν επιτέλους μαζί του;

Στην ψυχοθεραπεία έμαθα πως η ασθένειά μου δεν είναι παρά μόνο ένα σύμπτωμα, οι αιτίες του οποίου είναι βαθιά ριζωμένες στα βιώματά μου, από το παρελθόν μέχρι σήμερα. Μαζί με την θεραπεύτριά μου έχω κάνει σημαντικά βήματα, ακολουθώντας το νήμα όλων αυτών των εμπειριών για το πώς έφτασα στο να κακοποιώ τον εαυτό μου, αντί να του φέρομαι με αγάπη. Είναι ένας δρόμος επίπονος και σαφώς δύσκολος – ωστόσο, μισό χρόνο μετά, νιώθω έντονη την αλλαγή.

Έμαθα πως μου αξίζει μια ζωή όπως την ονειρεύομαι. Έμαθα να αγαπάω το ποια είμαι, να το σέβομαι και να το απολαμβάνω. Κατάλαβα ότι η ευτυχία, μια υγιής ζωή, ο έρωτας, οι φιλίες, η εμπιστοσύνη, η αγάπη, ΜΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ! Συνεδρία τη συνεδρία, όλο και περισσότερο φωτίζεται η Έρη που τόσο καιρό κρυβόταν, βαδίζοντας σε μια ενηλικίωση άγνωστη μα ελπιδοφόρα…

Ξέρω πώς νιώθεις, γιατί το ένιωσα κι εγώ. Όπου κι αν βρίσκεσαι εκεί έξω, μην ξεχνάς ότι υπάρχουν άτομα που σε νοιάζονται και άνθρωποι που μπορούν πραγματικά να σε βοηθήσουν, όσο κλισέ και αν ακούγεται αυτό. Και είναι κλισέ γιατί ισχύει! Η ευτυχία και η ικανοποίηση δεν χρειάζεται να πονά. Δε μετριέται σε κιλά. Και σίγουρα δεν ανθίζει πίσω από κλειστές πόρτες, κοιτάγματα σε καθρέφτες και αυτοτιμωρία. Ο δρόμος της ανορεξίας είναι ένας δρόμος σκληρός και άσχημος. Βαθιά μοναχικός. Και καταδικασμένος σε θάνατο. Βιολογικό και πνευματικό.

Μια ζωή σε περιμένει εκεί έξω – και μπορεί ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να γίνει φανταστική, όμορφη, περιπετειώδης και συναρπαστική!

Μπορεί τώρα να μοιάζει σα να βρίσκεσαι σε ένα φριχτό αδιέξοδο. Δεν ισχύει όμως!

Βρες το κουράγιο και άπλωσε το χέρι! Νιώσε την ελπίδα ξανά και άσε την αγάπη και την ανθρωπιά να ζεστάνει την καρδιά σου που τη νιώθεις νεκρή…

Μπορείς! Δε μιλάω λέγοντας μεγάλα λόγια – όσο κι αν έτσι σου ακούγεται…

Μια τέτοια επιστολή μου άνοιξε και μένα τα μάτια πριν μισό χρόνο. Και η ανάγνωσή της με άφησε να κλαίω βαθιά για την φρίκη στην οποία είχα εγώ καταδικάσει τον εαυτό μου – και τόσα άλλα κορίτσια. Αυτή είναι μια αληθινή ιστορία με μοναδικό σκοπό να σου δείξει πως δεν είσαι μόνη. Πώς μπορείς να γίνεις καλά. Με μια ζωή γεμάτη αγάπη, και προοπτική. Ανθρώπινη.

Θα πάρει καιρό σαφώς. Είναι μια ασθένεια με συμπεριφορές που ξαναγυρνούν – αν όμως καταφέρεις να καταλάβεις ότι η φωνή μέσα σου είναι λάθος, αν κατανοήσεις ότι πέρα από το μαύρο γύρω σου υπάρχει σωτηρία και ότι δεν είναι τόσο δύσκολο να αλλάξεις, τότε έχεις κάνει ήδη την αρχή για να παλέψεις – και να νικήσεις!

Γιατί στην ανορεξία, “το ποτέ δεν είναι αργά” είναι μια φράση που δυστυχώς δεν ισχύει…
Έρη, 19

Αυτή είναι η αληθινή μαρτυρία της 19χρονης Έρης που βρίσκεται σε ψυχοθεραπεία περίπου 7 μήνες. Το αρχικό της αίτημα ήταν η νευρική ανορεξία ωστόσο με την Έρη στην πορεία της θεραπείας ανακαλύψαμε τα “πυρηνικά προβλήματα” που κρύβονται πίσω από την ανόρεκτη συμπεριφορά και σκέψη της. Η μαρτυρία της είναι δημοσιευμένη όπως η ίδια την έγραψε και σκοπός της είναι να παρακινήσει και τα υπόλοιπα κορίτσια που πάσχουν από νευρική ανορεξία να το παραδεχτούν και να το αντιμετωπίσουν με την βοήθεια της θεραπείας, αλλά και όσων ανθρώπων εμπιστεύονται και θέλουν δίπλα τους.

(Για λόγους προστασίας του απορρήτου, το όνομα δεν είναι πραγματικό)

Mαρτυρία της Έρης για Nευρική Aνορεξία Αθήνα νευρική Ακρόπολη ψυχολόγοι αυτογνωσία ψυχοθεραπεύτρια κατάθλιψη πανικού ψυχοθεραπευτής κενό άγχος προβλήματα διαταραχή συναισθήματα ψυχολογία φοβίες αυτοπραγμάτωση συμπεριφοράς διάχυτη φόβος σχέσεις θανάτου μετρό ψυχολόγος ραντεβού κέντρο βουλιμία ψυχοθεραπεία κρίσεις γονέων φαντασιώσεις διάσχιση εγκατάλειψη χαμηλή προσέγγιση αναλυτική αυτοεκτίμηση ανορεξία συμβουλευτική γνωσιακή συνεδρίες ψυχοθεραπείας αναπτυξιακή δυσκολίεςMαρτυρία της Έρης για Nευρική Aνορεξία φόβος αυτογνωσία δυσκολίες ψυχολογία μετρό φαντασιώσεις ψυχοθεραπείας ψυχοθεραπεία ψυχολόγοι πανικού αναλυτική σχέσεις ραντεβού συμπεριφοράς φοβίες άγχος αυτοπραγμάτωση Ακρόπολη κρίσεις αναπτυξιακή Αθήνα διάσχιση συμβουλευτική ψυχοθεραπεύτρια προσέγγιση χαμηλή διάχυτη γονέων προβλήματα βουλιμία διαταραχή κατάθλιψη συνεδρίες θανάτου νευρική εγκατάλειψη ψυχολόγος ψυχοθεραπευτής γνωσιακή συναισθήματα αυτοεκτίμηση κενό ανορεξία κέντρο Mαρτυρία της Έρης για Nευρική Aνορεξία συνεδρίες εγκατάλειψη ψυχοθεραπεύτρια κρίσεις αναλυτική δυσκολίες συναισθήματα πανικού ψυχοθεραπείας ψυχολογία αυτοεκτίμηση βουλιμία νευρική συμβουλευτική ψυχοθεραπευτής γνωσιακή μετρό χαμηλή ψυχοθεραπεία προβλήματα γονέων αυτοπραγμάτωση αναπτυξιακή θανάτου Ακρόπολη κενό σχέσεις ψυχολόγοι ψυχολόγος φόβος φαντασιώσεις διαταραχή Αθήνα διάχυτη φοβίες ραντεβού ανορεξία κέντρο διάσχιση προσέγγιση κατάθλιψη συμπεριφοράς αυτογνωσία άγχος Mαρτυρία της Έρης για Nευρική Aνορεξία διάχυτη πανικού ανορεξία ψυχοθεραπεύτρια φοβίες γνωσιακή αναλυτική ραντεβού προσέγγιση φαντασιώσεις ψυχοθεραπευτής χαμηλή βουλιμία ψυχολόγος νευρική αυτογνωσία σχέσεις γονέων Αθήνα ψυχολόγοι κέντρο διάσχιση διαταραχή προβλήματα ψυχοθεραπείας συμβουλευτική αυτοπραγμάτωση μετρό συμπεριφοράς άγχος δυσκολίες κατάθλιψη φόβος συνεδρίες κρίσεις αυτοεκτίμηση ψυχοθεραπεία εγκατάλειψη ψυχολογία αναπτυξιακή συναισθήματα Ακρόπολη θανάτου κενό